Skringilegur heimur

Þegar ég sit hérna fyrir framan tölvuna og velti fyrir mér hvað mig langi til að skrifa þá upplifi ég mig eins og fótboltadómara út á miðjum velli með 20 æpandi karlmenn í kringum mig. Hver og einn vill að ég skrifi eitthvað sérstakt en EKKI það sem hinir vilji að ég skrifi niður. Þetta verður til þess að hugmyndirnar komast ekki upp á yfirborðið í huga mér. Ég "heyri" bara kliðinn af hugsunum og möguleikum, ekkert eitt kemst að. Er að hugsa um að spjalda allt liðið og fara í fýlu einhvers staðar. Kannski ég snúi mér bara aftur að vinnunni.