Þjóðarsál

Í kvöldfréttum í gær var talað um Ítali og eitt af þeirra þjóðareinkennum, að láta ekki bjóða sér hluti eins og verðhækkun. Þegar verð á pasta var hækkað voru landsmenn hvattir til þess að sniðganga pastavörur í smá tíma. Ekki var verið að eggja þá til þess að hætta að borða pasta, enda væri það óðs manns æði, heldur aðeins láta finna fyrir sér og kaupa minna af því en ella, alla vega í smá tíma.

Þegar gjöld voru hækkuð í Frakklandi um árið þá létu vöruflutningamenn finna vel fyrir sér og lokuðu vegum í landinu.

Þegar virðisaukaskatturinn er lækkaður hér á landi og okkur sagt að það muni skila sér til landans í formi verðlækkana á matvörum - og það stenst ekki - þá tuðum við, lítum hvert á annað og látum drekkja okkur í útskýringum frá hinum og þessum er græða á okkur, um að þetta sé jú allt svo flókið og í raun færist peningarnir bara yfir á einhverja aðra af því að .... himininn er blár. Og hvað gerum við, tuðum yfir kaffibolla við okkar nánustu og á vinnustöðum og vinnum svo bara meira, hættum við að safna fyrir heimsreisunni þegar við verðum 60. og sættum okkur við miðnætursól í Viðey þegar við verðum 70. í staðinn!